Τι είναι η Αμμόχωστος; Και τι δεν είναι. Ο εμπορικός,  τουριστικός πνεύμονας της πατρίδας μας, αλλά, πάνω από όλα, μια πόλη πολιτιστικής ανάτασης και καλλιέργειας, αλλά και οικονομικής και κοινωνικής ανάπτυξης. Μια πόλη συνεχούς προόδου.

Σε τι να προαναφερθεί κανείς; Στο Γυμναστικό Σύλλογο Ευαγόρας που ιδρύθηκε το 1903, στην ίδρυση της Ανόρθωσις το 1911 με πλούσια πολιτιστική, αθλητική και εθνική δράση με αποτέλεσμα την ανατίναξη του καλλιμάρμαρου οικήματος της το 1958 από τους Βρετανούς; Στην ίδρυση του Σωματείου Νέα Σαλαμίς το 1948;

Στην ίδρυση του Ελληνικού Γυμνάσιου Αμμοχώστου και του Λυκείου Ελληνίδων Αμμοχώστου το 1923 και 1930 αντίστοιχα; Στην ίδρυση της Δημοτικής Βιβλιοθήκης το 1953 και την Πινακοθήκης το 1959:

Στην ύπαρξη του Επιστημονικού και Φιλολογικού Συλλόγου Αμμοχώστου από το 1960 ή την διοργάνωση των Ανθεστηρίων και την γιορτή του Πορτοκαλιού από το φιλόπτωχο σύλλογο κυρίων ή, ακόμη, τις αρχαίες τραγωδίες που παίζονταν στο Αρχαίο Θέατρο Σαλαμίνας;

Ή ακόμη την έκδοση τοπικών εφημερίδων και περιοδικών, όπως η Πυξ – Λαξ (1903), η Σαλαμίς (1907), η Αμμόχωστος (1912), η Πρόοδος (1925), η δημιουργία (1926). Ή την σωρεία καλλιτεχνών, λογοτεχνών, συγγραφέων, μουσικών και ζωγράφων που κατάγονταν από την Αμμόχωστο.

Τα πιο πάνω αποτελούν ζωντανές θύμησες από τις παλιότερες γενεές που ζουν στην προσφυγιά και ακόμη υποφέρουν από την ανείπωτη θλίψη για το βίαιο ξεριζωμό από την Ιερή μας πόλη, από τη θαλασσοφίλητη Αμμόχωστο μας με τις χρυσαφένιες  της Αμμουδιές.

Μιας πόλη που αποτέλεσε σήμα κατατεθέν μιας Επαρχίας με πλούσια ιστορία και φυσική ομορφιά που, πέραν του ότι αποτέλεσε κέντρο εκπαίδευσης, πολιτισμού, κοινωνικό-οικονομικής ανάπτυξης και προόδου, υπήρξε και τόπος θρησκευτικής κατάνυξης ως η Χερσόνησος των Αγίων.

Μια Επαρχία, η οποία, περιμένοντας καρτερικά τον γυρισμό των κατοίκων της, μετατράπηκε στην άσβεστη φλόγα της πίστης και το σύμβολο της ελπίδας, της προσδοκίας και της επιμονής για συνέχιση του αγώνα μέχρι την δικαίωση και την οριστική επιστροφή στις πατρογονικές μας εστίες.

Αυτό είναι το χρέος που οφείλουμε να ξοφλήσουμε σε όσους αγωνίστηκαν και έδωσαν τη ζωή τους για την πατρίδα, σε όσους έφυγαν με την προσμονή, σε όσους γεννήθηκαν στην προσφυγιά, στον κάθε ένα πολίτη τούτου του τόπου.

Θα πρέπει να συνεχίσουμε να πράττουμε ότι είναι δυνατόν προκειμένου να αποτρέψουμε τις όποιες παράνομες ενέργειες του κατοχικού καθεστώτος και να προστατεύσουμε την κατεχόμενη Αμμόχωστο που εδώ και 47 σχεδόν χρόνια αναμένει την επιστροφή των εκτοπισμένων κατοίκων της, όπως το διεθνές δίκαιο καταγράφει και τα Ψηφίσματα των Ηνωμένων Εθνών προνοούν.

Την ίδια στιγμή, θα πρέπει να συνεχίσουμε τον αγώνα για τον οριστικό τερματισμό της κατοχής, για την απελευθέρωση και επανένωση της πατρίδας μας και την αποκατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων όλων των προσφύγων, μέσα από την εξεύρεση μιας δίκαιης, βιώσιμης και λειτουργικής λύσης

Έως ότου αυτήν την πολυπόθητη μέρα, θα πρέπει να αναδεικνύουμε και να ενθυμίζουμε στις παρούσες, αλλά ιδιαίτερα στις νεότερες γενεές,  το τι εστί η πόλη της Αμμοχώστου, η χερσόνησος της Καρπασίας, η πεδιάδα της Μεσαορίας, ο Απόστολος Ανδρέας, η Γιαλούσα, η Ακανθού, η Άσσια, η Λύση, η Έγκωμη, η Σαλαμίνα, το Μπογάζι και η Κώμα του Γιαλού.

Μέσα από συγκεκριμένες πρωτοβουλίες, μεταξύ άλλων, όπως η αναβίωση εθίμων και εορτών της Επαρχίας, τη ψηφιακή καταγραφή όλων των ιστορικών και θρησκευτικών μνημείων, τη διενέργεια ενημερωτικών διαλέξεων σε όλα τα δημοτικά και γυμνάσια, την ιστορική καταγραφή και ψηφιοποίηση όλων των συγγραμμάτων των πνευματικών ανθρώπων της πόλης, αλλά και των εκδοθέντων εφημερίδων και περιοδικών, την αξιοποίηση του ιστορικού αρχείου του ΡΙΚ, τη θεσμοθέτηση εβδομάδας αρχαίου θεάτρου Σαλαμίνας, την επαναφορά της διοργάνωσης των Ανθεστηρίων και της γιορτής του Πορτοκαλιού, τη δημιουργία εικονικού περίπατου σε κάθε σπιθαμή γης, σε κάθε δρομάκι, σε κάθε χωράφι, σε κάθε θάλασσα, σε κάθε κτίριο της Επαρχίας.